18 Temmuz 2015 Cumartesi

Bayram gelmiş...

İyi bayramlar...bayramı gerçekten bayram olanlara, bayramı tatil olanlara, bayramı bayram gibi olan ve de olmayan, olamayan herkese mutlu bayramlar...yeğenim aradı ağlayarak dün sabah. hiç yapmaz ama sabahın köründe kalkmış Barış Abi'nin Bugün Bayram şarkısıyla ağlayarak. Çocukken, aynı evde yaşarken, ailemiz tam, evin çocukları çocukken biz öyle kalkardık çünkü. En güzel giysilerimizi giyerdik heyecanla, el öpme töreni yapardık aile çapında. Çünkü babamız vardı. Babam vardı. O, benim, ablamın, yeğenlerimin, evimizin babasıydı çünkü. O varsa bayram vardı. Şimdi yok. 16 yıldır yok. Bu yüzden tatil bayramları var artık bizim için. Her küçük çaplı kutlamada boğazımızda düğümlenen, birbirimize söyleyemediğimiz yumruklar var bizim. Yeğenim ağladı ilk kez, ben de içime ağladım bu sefer. Tatil bayramının neşesi kaçsın istemedim. Yine de kutlu olsun herkese...
Yılda 1 kez yazar oldum sanırım. Bugün tatilden dönerken yine Emre Aydın'ın yine o albümünü dinleyince yazasım geldi. Hala okuyanım var mı yok mu bilemem ama canım yazmak istedi işte. İnsan uzun zaman yazmayınca aradan geçen onca zamanda yaşadığı ya da yaşayamadığı, sevindiği veya üzüldüğü şeyleri hangi sırayla anlatacağını bilemiyor. Bilemiyorum en azından ben. Biraz daha yorgunum mesela, yüzümdeki çizgiler biraz daha belirginleşti, yüzüm daha az güler oldu, daha çok düşünür oldum yaşadıklarımı, yaşayacaklarımı, daha neşesiz bir insan yaptı hayat beni, içimdeki küçük bayram kızı çömelmiş bir köşeden beni seyrediyor, gülümsüyor bana, ondan alıyorum belki gücümü de gülümsememi de...hayat kuşlardan, böceklerden, basit hayallerden ve hayal kırıklıklarından ibaret değilmiş, öğretti. ama öte yandan çok da ciddiye alınacak bir şey yok nefes alabildiğim sürece...
İnşallah daha çok yazarım, içime değil buraya dökerim kalanları...
Bayram gelmiş, geçiyor, herkese iyi bayramlar...