19 Mart 2011 Cumartesi

Ben neden böyle oldum?

Bu gerginlik, sinir stres, kalp çarpıntısı, göğüs ağrısı, hayattan zevk alamama ve en kötüsü de tahammül duygumun  sıfırlanması...ben neden böyle oldum? Bir yanım "haydi yeşil kırlara koş" moduna girmek isterken, öbür yanım "bok yeme otur" modundan çıkamıyor. Sanırım hayatımı içimden geldiği gibi yaşayamamdan, dilimin ucuna gelenleri bağıramamaktan, yanımda olmasını istediğim insanın elimizde olmayan sebeplerden dolayı burada olamamasından, her günün bir önceki gün kadar manasız olacağı hissiyatından kurtulamamamdan, uyuyup uyanıp işe gitmenin bir süredir kısır döngü olarak süregelmesinden, en yakınımdaki insanların asık suratlı olmasından, arkadaşlarımla aynı dili konuşamamaktan, unutkanlığımdan, hiç birşeye konsantre olamamaktan, panikten ataktan, her gece manasız rüyalar görmekten, hayatımın avuçlarımdan akıp gidiyor olmasını görmekten, pmsden, bünyemi alt üst eden dolunay ve ay tutulması (supermoon) olaylarından, birşeyleri yapmaya mecbur tutulmaktan ve sürekli kendimi dinlemekten...işte böyle ettim kendimi...
Gözlerimi kapatıp sadece huzur istiyorum. Huzurun bedenime, ruhuma, etrafıma tüm ışığını saçmasını diliyorum. Bu gece, ay tutulması evimdeki, üzerimdeki tüm negatiflikleri alsın götürsün, yerini sonsuz bir pozitif enerjiye bıraksın istiyorum. Bu sevmediğim hallerim pılınıpırtını toplayıp beni terk etsin istiyorum.şu yazıda da dediği gibi hiç birimiz çaresiz değiliz ve eninde sonunda hepimiz sıkıntılarımızdan kurtulacağız. İsteyelim, isteyelim ve yine isteyelim...Ahkam kesmiyorum, sadece kendimi gaza getirmeye, inandırmaya çalışıyorum...Bu ruhsuz benden bıktım çünkü, yeter, baydı, yine neşeyle dolmak istiyor bünye...hepsi bu.
İyi geceler...

4 yorum:

  1. Şikayet edecek takatin varsa bu durum olağanlaşmamış demektir. Bu da mutluluk verici. Ümit var yani :))

    YanıtlaSil
  2. Haklısın vallahi:) Yıkılmadım, ayaktayım, ümitliyim:)

    YanıtlaSil
  3. aferin sana hep böyle yıkılma ayakta kal ümitli ve umutlu ol :)

    YanıtlaSil