Bu da 16 Mart yazım...
Ne gündü be…Yorgunluktan gözlerim kapanıyor. Yine sınandığım günlerden biriydi sanırım. Çok geç yatıp, sabah annemin kontrolleri olduğu için hastaneye gideceğimizden, çok erken kalktım. Temizliğe gelen ablaya anahtar bırakma telaşı, sabah sabah manasız bir trafik, kontrole gidip doktorun değiştiğini görmek, yeni doktorun anneme anjiyo yapılması gerektiğini söylemesi, bunun üzerine yaşanan hayal kırıklığı ve 3. bir doktor arayışı, tanıdıkların yardımıyla yeni bir doktor bulup muayene ettirme ve anjiyoya gerek olmadığını duyma rahatlığı, hastaneler arasında evde otururken hissedilen deprem, kaçırılan 2 ders ve şu saat olmuş. Ve günün sözü bir öğrencimden geldi bugün “Hocam o kadar neşeli, o kadar pozitif bir insansınız ki insan sizin yanınızda yaşlanmaz!” Bu gece alkışlarım bu öğrencime gelsin. Ve kendisine mesajım “Benim içim beni, dışım seni yakar.” Allah hepimize önce sağlık versin.
İyi geceler.
bol geçmiş olsun, anjiyo ya gerek olmamasına çok sevindim.
YanıtlaSilçok haklısın, her şeyden en önce sağlık.
yeni profil resmi koymuşsun bir de, bu seferki kahramanımızın adını hatırlayamadım ama :)
yeni kahramanımız Tinker Bell:D
YanıtlaSilİyi dileklerin için teşekkür ederim canım:)
geçmiş olsun cnm,herşeyin başı sağlık dimi...
YanıtlaSil@hayal@ öyle gerçekten...hep iyi olsa sağlığımız ve sağlıkları...
YanıtlaSilgeçmiş olsun..
YanıtlaSil@mefisto teşekkürler:)
YanıtlaSil