6 Mart 2011 Pazar

ve hayat devam ediyor...


12 yıl geçti. İçimin acısı geçmedi. 12 yıl önce tam bu saatlerde yanına uzandım onun. Yere yatırmışlardı cansız bedenini. Çenesi bağlıydı. Bembeyazdı. Karnına bir ekmek bıçağı koymuşlardı. Öylece yatıyordu, bir daha kalkamayacaktı biliyordum. Ve son kez yanına uzandım. Sarıldım, kokladım. Hastalığından kalma kekik kokusu sinmişti üstüne. Bir daha o kokuyu duyamayacağımı, bir daha ona sarılamayacağımı bildiğim için sımsıkı sarıldım dakikalarca, saatlerce. Cansız bir bedene sarılmak nedir bilir misiniz? Soğuk, ağır ve taş gibi bir bedene. Ben öğrendim, unutmamak üzere ezberledim o gece. Sonra birisi tuttu kolumdan kaldırdı beni. Evdeki kalabalığın arasında yokluğumu farkedince tahmin etmişler onun yanında olduğumu. Aralarına aldılar beni sonra. Ama onu orada yalnız bırakamadım. Sabaha kadar defalarca gittim yanına. Ve sabah olunca onu götürdüler yıkamaya. Sonra apartmanın bahçesinden uğurlandı. Camiyle mezarlık arasındaki yolu ablamın kolunda yürüdüğümü hatırlıyorum ve onu toprağa koyarken beni yanına yaklaştırmadıklarını. Annesinin kucağına, ablasının yanına yatırılışını göremedim...Bugün gittim yanına. Yıllardır yapmadığım birşeyi yaptım ve mezarının başına oturup hıçkıra hıçkıra ağladım. Bu bir isyan değil, kabullenememek değil. Sadece koskoca bir özlem. Yeri doldurulamayan bir boşluk. Aslında düşündükçe hayatımı kolaylaştıran, bana güç veren, "ben buna bile katlandım, herşey vız gelir" ruh haline sokan tuhaf bir his. Nice yaşıtlarımı görüyorum babalarından sürekli şikayet eden. Olsa da ben de şikayet etsem diyorum. Nitekim ben babasının biricik, en küçük, en sevdiği kızı olarak yetiştirildiğim için babam hayattayken de ondan şikayet ettiğimi pek hatırlayamıyorum. Velhasıl, ben 12 yıl önce bugün babasız kaldım canlar...Allah kimseyi anasından babasından etmesin. Aramızda olmayanlar huzur içinde yatsın...

SİZİN HİÇ BABANIZ ÖLDÜ MÜ? 
Sizin hiç babanız öldü mü?
Benim bir kere öldü kör oldum
Yıkadılar aldılar götürdüler
Babamdan ummazdım bunu kör oldum...
                                     (
Cemal Süreya)

7 yorum:

  1. Başın sağolsun Allah rahmet eylsin mekanı cennet olsun :(((

    YanıtlaSil
  2. cnmm.
    Allah rahmet eylesin.
    babalar kızlarını çok sever.
    bu nedenle evet ınsanın bir yanı kör oluyor şairinde dediği gibi.

    babamı kaybettığimi sandığım bir günde o acıyıı anladım.

    acılar dınıyor yerıne hüzün kalıyor.
    özlem kalıyor hasret kalıyor.

    YanıtlaSil
  3. teşekkür ederim cemo.
    evet kocaman bi özlem var içimde ama işte hayat devam ediyor...teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  4. Hepsinin mekanı cennet olsun, tüm anne ve babaların .. Allah rahmet eylesin, ben ablamı kaybettim, anne yarısıdır. Az çok anlıyorum seni, çok acı ama dediğin gibi hayt devam ediyor..

    YanıtlaSil
  5. senin de başın sağolsun Modafobik...hepsi huzur içinde uyusun:)

    YanıtlaSil
  6. O kadar içten anlatmışsın ki acını taa içimde hissettim. Allah babacığını rüyalarından eksiltmesin.

    YanıtlaSil
  7. Amin. Olanları da yoksun bırakmasın.

    YanıtlaSil