anlam veremediğim insan modeli!

Sinirliyim bugün. Günüm güzel başlamıştı sevdiceğin sesiyle uyanınca ama işe gidince, olan tüm pozitifliğim, neşem, enerjim uçup gitti.Ben bu insanları anlayamıyorum.Kimin kime yaranma peşinde olduğu belli değil, ayrıca yaranmak niye?Kimin kimin kuyusunu kazdığı da belli değil, ve kuyu kazmak niye?Sonuçta herkes işini düzgün yapmak, kimsenin ayağına basmamak zorunda değil midir "iş yeri" dediğimiz, para kazandığımız, yaşamımızı düzgünce sürdürmemize aracı olan yerde?Yani haksızlığa maruz kalmamak için illa ki binbir çeşit bahane uydurup yalakalık mı yapmak gerekiyor?Sürekli bir mazeret mi bulmak gerekiyor istemediğin birşeyi yapmamak için?Bu kadar senedir aynı yerde, aynı insanlarla çalışıyorum hala kimin ne mal olduğunu, kimin neyin peşinde olduğunu anlamış değilim.Hepsini önce vicdanlarına sonra da Allaha havale ediyorum.Benden uzak Allaha yakın olsunlar, sırnaşmasınlar da bundan sonra.

Sevdicek olmayınca işe gitmenin bile tadının olmayacağını, kimsenin beni koruyup kollamayacağını biliyordum fakat iyi niyetimin bu kadar da suistimal edilebileceğini tahmin etmemiştim.Kimsenin benim asabımı bozmaya, günümün içime etmeye hakkı olmadığını düşünüyorum ayrıyetten. Fuck them all diyorum!!!

Sevdicek uzakta ama keyfi yerinde çok şükür.Onun keyfinin yerinde olması benim de birazcık da olsa moralimi düzeltiyor.Gideli tam 1 ay oldu.Yani daha bu kadar zamanın 4 katının geçmesi gerekiyor kavuşmamız için, bu zorunlu ayrılığın bitmesi için.Rüyamda görüyorum onu sürekli, keyfim yerine geliyor hatırladıkça gördüklerimi.Özlemek zor birşey gerçekten, insanı terbiye ediyor bir yandan da.Ama sonunda kavuşulacağını bilmek güzel bir duygu, tam umudunu kaybedecekken yüzünü güldürüyor insanın kavuşma sonrasıyla ilgili hayaller kurmak, kurabilmek.Hiç göremeyeceklerim de var oysa bir yanda da, özlemleri hiç bitmeyenler, yukarıdan bizi izleyip kollayanlar var.Onların da ruhları huzur içinde olsun yeter.

Herşeye rağmen moralimi bozmamaya çalışıyorum.Kendimi en çok da kendimle uğraşarak oyalamaya çalışıyorum, saat dolduruyorum, vakit geçiriyorum.Gerizekalı, hırslarının kölesi olmuş insanlara rağmen, beni hayata bağlayan, ayakta tutan, bana şarkılar söyleten, hayaller kurdurabilen sebepler de insanlar da var.İyi ki de var...