26 Ocak 2011 Çarşamba

Sadakat

Çok düşünüyorum şu sıralar herşeyi...Cumartesi saat 4ten beri durmak bilmeden akan sümüklerim sonucu beynim açıldı, aydınlandım zannımca...En çok da sevdiceği düşünmekteyim tabii ki...Geçen yazın başından beri yaptığımız, konuştuğumuz herşey birbir aklımdan geçiyor, tartıyorum, ölçüyorum, biçiyorum..."Amaaaan herkes istediği gibi takılsın ama beraberken de eğlenelim" modundan şu andaki modumuza en azından ben kendi adıma şu andaki moduma nasıl geldim onu düşünüyorum. İçim o kadar rahat ki. Şöyle bir durum var, ben evliliğimde sadık bir insan olmadım, çünkü evli olduğum insan bunu hak etmedi, edemedi, beni hayatının bilmemkaçıncı sırasına attı. Bu yüzden de pişman değilim.Onun sevgisizliği ve bu sayede gelişen sevgisizliğim bana sevdiceğimi verdi. İçim kendi adıma çok rahat, çünkü sevdicek hayatıma girdiğimden beri hiç kimseye yan gözle bile bakmadım, asla kendimle çelişecek birşey yapmadım, boşanmamın ardından gerizekalıca ortaya çıkan dış kapının dış mandallarını hayatıma sokmadım, sevdicek ne de olsa burada değil şununla görüşeyim, bununla konuşayım demedim, kısacası, tertemiz başladım bu ilişkiye ve bu böyle de gider. Ha aynı sadakatı sevdiceğin gösterip göstermediğinden çok da emin değilim açıkçası.En azından ilk başlarla yani eylüle kadar falan olan dönemlerle ilgili bi hayli şüphem var...ama yine de birşey demiyorum, belki o zaman o kadar ciddiye almıyordur diyorum sadece, çünkü öyle konuşuyorduk...ama ondan sonrasında o da eğer vicdanlı bi insansa ki öyledir bana boynuz takmamıştır ve inşallah da bundan sonra da takmaz diye umut ediyorum...haa şimdi konu nerden buraya geldi, dedim ya kafamda bin türlü düşünce uçuşuyor diye, işte şöyle toparlıyım, sevdicek benim sevgimi hakeden bir insan olduğu için, beni sevdiğine inandığım için, benimle aynı hayalleri kurduğuna inanmak istediğim için, onunla hep tertemiz bir ilişkim olacak, hep onun yanında olacağım, beni sevdiği, beni hayatında istediği, başkasını istemediği sürece...

Yani toparlamak gerekirse, diyeceğim, demek istediğim şu. İnsancıklar olarak hayatımızda herşeyi  sadece tek birşey için yapıyoruz, o da "sevgi". Sevgi yoksa hiç birşeyin de anlamı ve gereği yok diye düşünüyorum.  Herhangi birşeyi yapmaya değecek insanlar giriyor hayatımıza ya da değmeyecek insanlar...Ben bundan sonra herşeyi sevdiğim adamla ve sevdiğim adam için yapmak istiyorum...Onun eskileri de benim eskilerim de gerçekten eskide kalsın ve hayatımıza hiçbir şekilde dahil olmasınlar istiyorum...
"Sakın dokunmayın bana, rahat bırakın, sürüp gitsin bu rüya, uyandırmayın" diyerek bu konuya daha sonra devam etmek üzere bitiriyorum.
İyi geceler...

2 yorum:

  1. blogunu yeni gördüm canım.geldim.izleyicin oldum:) yazıların hepsi mükemmel.ama ben sadakatı çok sewdim:) SEWGİ herşeye değer..sewgiyle kal.bloguma beklerim

    YanıtlaSil
  2. Teşekkür ederim:) Hoşgeldin:) ben de hemen geliyorum takibe:)

    YanıtlaSil