Ankara ve ben:5

Tamam, aile iyi bişey, güzel bişey, kuzenler, çoluk çocuk falan ama bir yere kadarmış...bana yetti..bugün burada 1 haftam bitmiş oldu ve artık gerçekten sıkıldığımı farkettim..o kadar alışmışım ki sessizliğe sükunete, bu kadar gürültü patırtı artı sevgi pıtırcıklığı yeter..olum bi kere ben domuz bi insanım ya güya burda oldum bir melek, bi kanatlarım eksik vesselam..herkese bi sevgi bi saygı bi hizmet...amaaan tamam bu kadarmış...ben antalyamı özledim, denizi özledim, evimi özledim, sevdiklerimi özledim...gidip onlara ve oralarda yapıcam sevgi pıtırcıklığımı...
Bugün bayram ziyaretleri, gelenler gidenler derken arada da bi alışveriş merkezine gittim...allahım panayır yerimi desem ipini koparan gelmiş mi desem, insanlar kendilerini çılgınlar gibi oraya atmış mı desem ne desem?Yani o kadar kalabalıktı ki içimdeki alışveriş yapma isteği bile kapıdan girdiğim anda oracıkta öldü bitti, korktum panik atak geçiricem diye...öyle salak salak girdim çıktım dükkanlara...sonra da bir klasik olarak eve gelip yattım ama misafirin sonu gelmedi ki anacım:S
Ayrıca bugün bissürü insan inceledim...ne kadar farklı yahu akdeniz insanıyla iç anadolu insanı..seviyorum ben bizim oraları da, bizim oraların insanlarını da...buralar bi değişik geldi bana bu defa...geldiğimden beri her bi boku hayatımda ilk defa görüyomuşum gibi yadırgadığım gibi insancıkları da yadırgadım doğrusu...
Bir de özlemek güzel bişey evet tabii ki sonunda ne zaman ve nerede kavuşulacağı, buluşulacağı belliyse...yoksa öyle haybeye özlemek de tat vermiyor insana ki bunu çoook yakinen 5 yıl boyunca yaşamışlığım var..manasız yani...özlenmek de güzel ayrıca...sevdiklerinin sesini duymak, sıkıntılı bi anda bile kuşlar böcekler moduna sokabiliyor insanı, biliyorum...
Kısacası ben burada ben değilim galiba, benim ben olduğum yer benim yerim, yaşadığım, bildiğim yer...
Aklımda onlarca şarkı bile yok hayret..."Ankaradan abim gelmiş" manasız, "Ankarada aşık olmak zor iki gözüm" de manasız, "Neler neler yapıyorsun bensizken Ankarada " da manasız, hiç biri hiç bişey ifade etmiyo benim için..Aklımda bir eylül şarkısı var, diyor ki:
                          Summer has come and passed
                          The innocent can never last
                          Wake me up when September ends
http://www.dailymotion.com/video/x95anf_green-day-wake-me-up-when-september_music

Eylül iyidir, hoştur, hüzün ve huzuru bir arada hissettirir insana...Ben de bu hisler içindeyim işte...

*O değil de "Böyle de yaşanır ayrılıklar, uzak diye bir yer yok, paylaştığımız gökyüzü kavuşturuyor bizi..." diye eski bir şarkı sözü geldi aklıma..o da doğru..o da güzel...
İyi geceler...