Damarlarımda mutsuzluk var yine bu gece...içimi sarmış, etrafımı sarmış, evimi bile sarmış kocaman bi mutsuzluk...Hala pmsmin devam etmesinden dolayı doğru düzgün uyuyamayarak rahatsız başlamıştım güne...Ama yine de dostlarımın gözlerindeki umut ve heyecanı görerek ben de heyecanlanmış, ayrıca da bugün annemin 75. doğum günü olduğu için huzurla dolmuştum günün ilerleyen saatlerinde...Sonra akşam oldu, hava karardı, annemle yaşadığım yarım saatlik bi diyaloğun -ki kısmen monolog da sayılabilir çünkü benim annem kendiyle konuşmayı, kendi kafasında kurmayı, benimle veya başka birisiyle bişeyler paylaşmaya, derdini anlatmaya tercih eder- benim günüm de karardı, gece oldu içimde...Yine yetinememe duygusu, üstüne üstlük bu sefer yapayalnız kalma korkusu ve bu duyguyu benim adıma benden çok daha fazla manasızca yaşayan annemin acıtan, içimi burkan, kendimi yarın çıkacağımız yolculuk için bavul hazırlama bahanesiyle odasına kapatıp ağlama krizine giren ben...Olayın nasıl geliştiğini anlatmak istemiyorum, aslında şu anda hiç birşey yapmak istemiyorum...Sadece ben nasıl her zaman birilerinin özellikle de ailemden birilerinin kalbini kırmamak, canını acıtmamak için üstün bir şekilde özen gösteriyorsam, aynı şeyi onlardan da bekliyorum, en çok da annemden...Çünkü benim hayattaki en büyük amacım kendimden çok onu mutlu etmek...Ama bugün, onun en mutlu olması gereken bugün, gördüm ki, duydum ki, anladım ki ben kendimi boşuna paralıyormuşum, zaten ruhunu çoktan mutsuzluklara, kafasında yarattığı hikayelere gömen annemin mutlu olduğunu, huzurlu olduğunu sanarak, buna inanarak kendimi avutup kandırıyormuşum..yazık, hem de çok yazık...mutsuzluğunun sebebi benmişim meğer, onun mutlu olması için benim mutsuz olmam gerekiyormuş, "dul" kalmamam gerekiyormuş, insanların gözünde "dul" olmamam gerekiyormuş...ben ne istiyorum, ne hissediyorum önemli değilmiş meğer...ben zaten mutsuzdum, bu gece daha da mutsuz oldum...bundan sonraki hayatımda da muhtemelen daha daha mutsuz olucam...yapacak birşey yok..hayat benim hayatım değil ki....yazık, umutsuzum yine:S 40 yaşımda kanserden falan ölmeyi planlıyorum...
http://www.dailymotion.com/video/xb3eey_sertab-erener-yncelikler-yuzunden_music
edit: Allah korusun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder