28 Aralık 2010 Salı

2010 biterken...

2010 kaosla başlamıştı benim için. Güruh halinde eğlenme ve yılbaşını kutlama amaçlı toplandığımız arkadaşlarımın evinde gecenin büyük bir çoğunluğunu (eski) kocama sinir olarak geçirmiş hatta boşanacağımızı da ilk o gece hissetmiştim, anlamıştım...O zamanlar benim sevdiceğimle daha yeni yeni arkadaş olmaya başlıyorduk ki şu anda 2010un yılbaşı diyince onun ve benim bir başka arkadaşımın arasında olan ve o gece başlayan yakınlaşmayı kıskanıyor olacağımı tahmin bile edemezdim...Hayat bir tuhaf gerçekten, sürekli test ediyor şu aciz bünyelerimizi...kiminle, nerede, ne zaman, ne şekilde yakınlaşacağımızı ya da kimden nasıl, ne şekilde uzaklaşabileceğimizi tahmin edemiyoruz önceden...tahmin edebiliyor olsaydık zaten insanlara yaklaşımımız çok daha farklı olurdu diye düşünüyorum...neyse...2010un bana verdiği en iyi şey sevdicek oldu...mayıs ayına kadar geçirdiğim buhranlı dönemi onun sayesinde atlattım, eski neşeli hallerime onun sayesinde döndüm diyebilirim...günlerim onunla beraberken hep dolu dolu geçti...ona aşık olmaya başladığım zamanları hatırlıyorum.. kesin bir tarih yok elbette ama haziran ayında efes sokağına takıldığımız, uzun yürüyüşlere çıktığımız, bol sohbetli gecelerden birine tekabül ediyor olsa gerek midemde kelebeklerin uçuşmaya başladığı, "acaba ne zaman elimi tutacak" diye heyecan yaptığım zamanlar...güzel zamanlardı, güzel gecelerdi, onunla olduğum her an olduğu gibi...2010un yaz ayında çook ama çok çalıştım, yine aralarda gidip serumlar yedim...arkadaşlarla bol bol vakit geçirmenin yanısıra aile saadetinden de geri kalmadım, annemle, ablamlarla çokça vakit geçirdim...boşanmam bu yılın aile içindeki en büyük krizi oldu..önce karar vermek, sonra açıklama yapmak, fikre alışmak, mahkemeyi beklemek, ve sonunda 5 saniyede bekarlığa geri dönmek benden daha çok annem için sorun oldu...sonuç olarak onu da atlattık...arkadaşlarımdan E. evlendi. ve F. ise hamile, umduklarını buldular yani bu yıldan, ne mutlu onlara...düşünüyorum...çok büyük bir acı yaşamamışım Allaha çok şükür, sağlık problemlerimiz olmamış...genel itibarı ile yılın büyük kısmını mutlu mesut geçirmişim hatta, negzel:) 2010 kendisinden dilediğim sağlık ve huzuru vermiş yani bana, sağolsun...

Yılın son haftasına girmişken içimde nedenini sürekli sorguladığım bir huzursuzluk var. Cumartesi günü musallat olan baş dönmesi, mide bulantısı, bayılma hissi, kaçma duygusu, yerimde duramama, olduğum yere sığamama, daralma hisleri nedense peşimi bırakmadı hala...ve bu 1 değil 2 değil, yıllardır ara ara yaşadığım bir durum...doktorun da dediği gibi panik atak geçiriyorum farkında olmadan, adını koymadan ve daha önce kullandığım sakinleştirici bitkisel haplara, çaylara yeniden başlamam gerekiyor, ya da psikoloğumun kollarına atıcam kendimi tekrardan...psikiyatra gitmek ve anti-depresan kullanmak oldum olası korkutmuştur beni, bu yüzden psikolog ve sarıkantaron ikilisini tercih ediyorum...böyle hissetmemin sebeplerini de biliyorum aslında; sevdiceğin yanımda olmaması, hergün dışarıda aktivite halinde bulunulan 6 aydan sonra dışarı çıkmadan evde oturmak (ki çıkmak içimden hiç gelmiyor), 3 gün sonra sevdiceği görecek olmanın heyecanı, bilmemkaçıncı kere olsa da uçağa binecek olmanın heyecanı, 2 haftadır aralıksız olarak ders yapıyor olmam, anneme sevdiceğimin sevdiceğim olduğunu söylemek istemek ama bir türlü söyleyememek, vs vs...biliyorum, bir gitsem yanına, bir görsem onu, bir sarılsam boynuna bütün acılarım dinecek ama çok sabırsızım sanırım, gün yaklaştıkça elim ayağım kesiliyor, vücudumun envai çeşit yerinde daha önce hiç hissetmediğim ağrılar beliriyor...sevdiceğim burada olsa ilacım olurdu biliyorum, bu ruh hallerine hiç girmez, kendim için endişeleniyor olmazdım da...bi sarıldım mı ona tüm derdimi tasamı da unuturdum giderdi...ama maalesef kollarında şifa bulmam için sadece 2 günümüz var, sonrası yine yolculuk, yine bekleyiş ve yine kavuşmak için kurulan hayaller...o hayatımda olsun da ben bunların hepsine de razıyım...

Bu yılın en kaydadeğer şeyi sevdicek olduğu için, neyden bahsetsem sonu hep ona dokunuyor...yeni yılla ilgili beklentilerimin, hayallerimin tam ortasında da o var zaten...onlar da belki yarın belki yarından da yakın bloğumda yerlerini alacaklar zaten...

Sağlık ve huzur için dua edip yatıcam yine bu gece...çünkü bu ikisi bende ve etrafımda olunca panik ataksız, endişesiz, mutlu bir insan olabiliyorum...

Sevdiceğe kavuşmaya kalan gün sayısı:3, Bünyedeki heyecan durumu: 1.0000000000000000000000000000
İyi geceler...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder